OCD van de Schouder

OCD (ostechondrosis dissecans) van het schoudergewricht is een aandoening die voornamelijk voorkomt bij grote, snelgroeiende hondenrassen op jonge leeftijd.

Net als bij elleboog OCD kunnen stukjes kraakbeen loskomen van het gewrichtsoppervlak en in de gewrichtsruimte rondzweven. Hier schuurt de gewrichtsmuis over het gladde kraakbeenoppervlak van de botuiteinden van het gewricht en veroorzaakt zo schade. Het gevolg is een ontsteking in het gewricht.

OCD is sterk erfelijk bepaald: het komt voor bij snel groeiende hondenrassen zoals de Deense dog, retrievers, newfoundlander, saint bernard, Duitse herder, rottweiler, berner sennen en setters en wordt sterk beïnvloedt door een verkeerde voeding. In tegenstelling tot de volkswijsheid die vroeger vaak verkondigd werd mag men snel groeiende honden niet te veel calcium en vitaminen geven of overvoeden. Men heeft kunnen vaststellen dat dit het risico op OCD sterk verhoogt.

Ook veel beweging en activiteiten zoals trappen lopen en springen verhogen de kans op OCD.

Symptomen

OCD treedt typisch op als de dieren tussen 4 en 9 maanden oud zijn, maar kan ook voorkomen op wat latere leeftijd. Zelden treden de eerste symptomen op bij honden ouder dan 18 maanden.

De typische symptomen zijn manken en pijn, vooral bij het opstaan. Na wat beweging wordt het manken wat beter. Bij het strekken van de schouder is de pijn erger.

Op latere leeftijd treedt vaak artrose van de schouder op.

Vaak zijn beide schouders aangetast.

Diagnose

De diagnose kan vermoed worden aan de hand van de symptomen bij honden die aan het juiste profiel voldoen.

Tijdens het klinische onderzoek zal de dierenarts opmerken dat de hond pijn heeft bij het strekken van het schoudergewricht en soms ook zwelling van het gewricht opmerken.

Radiologie kan aantasting van het gewricht tonen.

Behandeling

De behandeling van schouder OCD bestaat uit het wegnemen van de kraakbeenmuis in de schouder en het curreteren van de plaats waar het stukje kraakbeen loskwam.

Na de operatie dient de hond gedurende een aantal weken aan de leiband gehouden te worden en ontstekingsremmers te krijgen.

Prognose

De prognose is sterk afhankelijk van het moment van ingrijpen: hoe vroeger de behandeling gestart wordt, hoe beter de vooruitzichten en hoe lager de kans dat op latere leeftijd artrose optreedt.

Preventie

OCD van de schouder is sterk erfelijk bepaald. Aangetaste dieren moeten uitgesloten worden van de fok.

Daarnaast is het zeer sterk aan te raden om dieren van gevoelige en snelgroeiende rassen matig te voederen, zeker geen calcium of vitamine supplementen te geven en niet te veel activiteit te geven.