Megaoesophagus - Vergroting van de Slokdarm

De oesophagus is de slokdarm. Megaoesofagus betekent dus een sterk vergrote slokdarm. Deze aandoening kan idiopathisch zijn (met onbekende oorzaak) of secundair veroorzaakt worden door een onderliggende ziekte. Ziektes die een mega-oesophagus kunnen veroorzaken zijn aandoeningen van het spier- of zenuwstelsel, een obstructie van de slokdarm door bijvoorbeeld een vreemd voorwerp of een zogenaamde vasculaire ring (een bloedvat dat normaal tijdens het embryonale leven afsterft, kan soms achterblijven en rond de slokdarm knellen) of een aangeboren probleem dat al dan niet erfelijk is.

Bij een megaoesophagus is de slokdarm functie gestoord, zodat de slokdarm gaat uitzetten en slap wordt.

Slokdarm vergroting wordt vaker gezien bij bepaalde rassen zoals de Duitse herder, Deense dog, Newfoundlander, fox terriër, dwergschnauzer en windhonden.

Symptomen

De symptomen van aangeboren megaoesophagus treden meestal voor het eerst op bij het spenen als de pup begint vast voedsel op te nemen. Indien het om een secundaire megaoesophagus gaat kunnen de symptomen op latere leeftijd zichtbaar worden.

De symptomen zijn het gevolg van het niet meer normaal functioneren van de slokdarm. Het voedsel kan niet meer behoorlijk naar de maag worden gevoerd en kan achterblijven in de vergrote slokdarm.

Het meest duidelijke symptoom is het regurgiteren van voedsel. Regurgiteren of passief braken is het opgeven van voedsel zonder het typische kokhalzen en kwijlen die we zien bij braken. Het voedsel komt als het ware passief naar buiten, soms tot verwondering van het dier zelf.

Op zich is dit regurgiteren niet zo gevaarlijk. Het gevaar van een slecht functionerende slokdarm ligt echter in de mogelijkheid dat er voedsel in de longen terecht komt. Hierdoor kan een longontsteking (aspiratie pneumonie) optreden met mogelijks zeer ernstige gevolgen. Bij het vertonen van tekens van longontsteking (hoesten, moeilijke ademhaling, koorts) moet men direct naar de dierenarts!

Diagnose

De diagnose wordt gesteld aan de hand van radiografieën. Vaak kan men een met lucht of voedsel gevulde slokdarm op de radiografie waarnemen. Soms moet men het dier een contrast vloeistof laten innemen. Een radiografie zal dan een met contrast gevulde slokdarm aantonen.

Behandeling

De behandeling hangt uiteraard af van de oorzaak van de vergroting van de slokdarm.

Bij idiopathische megaoesophagus zal men het dier laten eten met het voorste deel van het lichaam hoger dan de achterhand, zodanig dat het voedsel door de zwaartekracht naar beneden gaat. Men kan ook het dier met de voorpoten omhoog houden na het eten. Zacht voedsel, eventueel nat, verdient de voorkeur en men kan best ook enkele malen een kleine hoeveelheid geven in plaats van één grote maaltijd. Er is geen specifieke behandeling die het probleem definitief kan oplossen bij idiopathische megaoesophagus.

Indien het om een vreemd voorwerp gaat dat een obstructie veroorzaakt, zal men dit verwijderen. Een vasculaire ring kan chirurgisch behandeld worden.

Indien er een longontsteking optreedt, moet deze uiteraard zo snel mogelijk behandeld worden met antibiotica.

Prognose

De prognose is over het algemeen goed indien er geen complicaties optreden. Bij het ontstaan van longontsteking door inademing van voedsel kan de uitkomst echter slecht zijn.