Urine Incontinentie

Urine incontinentie is geen ziekte, maar een symptoom. Het niet kunnen ophouden van de plas komt vrij vaak voor bij honden.
Er zijn verschillende oorzaken voor het incontinent worden. De meest voorkomende oorzaken zijn problemen met de bezenuwing van de blaas (vaak na een letsel van het ruggenmerg door een ongeval) en incontinentie na sterilisatie van een teef (frequent) of castratie van de reu (zeldzaam).
Aangeboren problemen kunnen problemen geven bij jonge dieren.
Ouderdoms- of seniele incontinentie komt ook vaak voor bij erg oude dieren.

Honden met irritatie van de blaas, zoals bij blaasontsteking of blaasstenen, kunnen ook vaak druppelen.

Een speciale vorm van urine incontinentie is de zogenaamde reflex dyssynergie. Hierbij is er een slechte coördinatie tussen de verschillende spieren die in werking treden bij het urineren. Dit komt voornamelijk voor bij mannelijke honden van grotere rassen.

Erg emotionele hondjes, vooral jonge pups, verliezen soms de controle over hun sluitspieren door opgewondenheid.

Symptomen

Het niet kunnen ophouden van de plas kan het enige symptoom zijn, maar naargelang de onderliggende oorzaak kunnen ook andere ziektetekens voorkomen.
Het kan zijn dat de hond alles gewoon laat lopen en grote plassen achterlaat, ofwel dat er altijd slechts enkele druppeltjes verspreid liggen. Het is belangrijk dit onderscheid te herkennen want het zal de dierenarts helpen met het stellen van een diagnose.

Incontinentie na sterilisatie kan pas jaren na de operatie voor het eerst optreden en vaak ziet men een plasje liggen nadat de teef heeft neergelegen.

Bij reflex dyssynergie zal de hond beginnen te urineren, maar de urine stroom stopt al snel ondanks verwoede pogingen om verder te urineren.
Als de hond dan wegloopt kan er urine beginnen te druppelen.

Bij ruggemergletsels zullen er meestal ook andere tekens zijn van zenuwproblemen, zoals verlammingen aan de poten.

Diagnose

Om de juiste oorzaak van de incontinentie te achterhalen kunnen verscheidene onderzoeken nodig zijn, zoals onderzoek van de urine, radiografieën, al dan niet met contraststoffen en echografie.

Behandeling

De behandeling varieert naargelang de oorzaak.
Bij gesteriliseerde teven kan men hormoon behandeling geven.

Reflexdyssynergie reageert soms goed op medicatie maar niet altijd.

De behandeling van ruggenmergletsels hangt af van de juiste oorzaak van het letsel.

Prognose

De prognose hangt sterk af van de oorzaak.

Teven die incontinent zijn door sterilisatie zullen praktisch altijd medicamenteus kunnen geholpen worden.

Reflexdyssynergie reageert niet altijd op medicatie.

De prognose van ruggenmergletsels hangt sterk af van de oorzaak en de uitgebreidheid van de schade aan het ruggemerg. In de meeste gevallen is de prognose echter slecht.

Ouderdomsincontinentie is meestal niet te behandelen.