Horner's Syndroom

Deze hond heeft een duidelijk Horner's
syndroom aan het linker oog
foto overgenomen van wikimedia © Joel Mills

Horner's Syndroom is de naam van een ziektebeeld waarbij er aantasting is van de sympathische zenuwen naar het oog. Deze zenuwen staan in voor de onwillekeurige bewegingen van het oog, zoals onder meer het vernauwen van de pupil bij veel licht.
In tegenstelling tot de oogzenuwen die instaan voor de willekeurige bewegingen van het oog, lopen de sympatische zenuwen niet rechtstreeks van de kop naar het oog, maar verlaten ze het ruggenmerg ter hoogte van de overgang nek/rug. Van daar lopen ze naast de ruggenwervels terug naar de kop en het oog.

De oorzaken zijn meestal te zoeken in een verwonding aan het ruggenmerg van de nek, vaak een discus hernia of een ongeval. Andere oorzaken bestaan maar komen minder vaak voor. Soms kan geen oorzaak gevonden worden, ondanks alle onderzoeken. Men spreekt dan van idiopathisch Horner's Syndroom

Symptomen

De symptomen van Horner's syndroom zijn typisch en treden meestal maar aan één oog op:

• afhangend bovenste ooglid
• het oog ligt dieper in de oogkas
• de pupil is kleiner
• het derde ooglid is meer zichtbaar

Naargelang de oorzaak van het Horner Syndroom kunnen ook nog andere symptomen optreden.

Diagnose

Horner's Syndroom is geen ziekte, maar een ziektebeeld. Indien Horner vastgesteld wordt, zal de dierenarts trachten te zoeken naar de oorzaak van het voorkomen van Horner's syndroom.
Meestal begint dit met het nemen van radiografieën. Bijkomende gespecialiseerde onderzoeken zijn soms nodig.

Behandeling

De behandeling hangt natuurlijk af van de oorzaak van het Horner's Syndroom.

Prognose

Ook de prognose hangt in grote mate af van de oorzaak en het succes waarmee men deze kan behandelen.