HondenziektesDuitse herder
De Duitse herder is van oudsher een heel populair hondenras. Het zijn zeer intelligente honden die perfect geschikt zijn als werkhonden en hulphonden. Ze zijn niet tevreden met enkele wandelingen rond de blok elke dag: een Duitse herder heeft beweging nodig.
De ideale Duitse herder heeft een vriendelijk karakter voor de leden van de eigen roedel, maar is een zelfzekere waakhond tegenover vreemden. Helaas zijn er ook erg dominante en zelfs agressieve exemplaren, vaak door een onaangepaste opvoeding, maar ook door het fokken met minder geschikte exemplaren.
Een Duitse herder is geen huishond: hij moet over voldoende mogelijkheden tot vrij rennen beschikken en zijn grote intelligentie heeft constante stimulatie nodig in de vorm van vee hoeden, agility of gehoorzaamheidslessen. De Duitse herder heeft een vaste hand nodig en een baas die honden begrijpt. Het is geen hond voor beginnende hondenliefhebbers.
Duitse herders worden nog steeds vaak gebruikt als blindegeleidehond, politiehond, waakhond, speurhond of reddingshond.
De vacht kan kort- of langharig zijn en heeft meestal het typische zwart-roodbruin patroon. De echte werklijnen kunnen ook zwart of grauwkleurig zijn.
Gezondheidsproblemen
Helaas is de Duitse herder het slachtoffer van zijn eigen succes: omwille van de grote vraag, maar ook door een onrealistische rasstandaard zijn er enorm veel problemen in het ras gekomen.
De hedendaagse Duitse herder heeft een sterk aflopende rug (de oorspronkelijke had dit niet en had een rug vergelijkbaar met de Belgische herders), een eigenschap die vooral in de showlijnen gewenst wordt. De aflopende rug heeft een sterke invloed op het ontstaan van onder andere heupdysplasie en lumbosacrale stenose (cauda equina syndroom), 2 afwijkingen die zeer vaak voorkomen in het ras. Men selecteert dus actief op deze afwijkingen.
Deze video toont duidelijk de triestige evolutie van het ras:
Andere vaak voorkomende problemen zijn andere gewrichtsaandoeningen, huidziektes, autoimmuunziektes en spijsverteringsaandoeningen. Daarnaast komen ook aangeboren hartproblemen, kanker, en nog enkele andere ziektes bij de Duitse herder vaker dan gemiddeld voor.
Deze lange, trieste lijst is niet volledig:
- heupdysplasie
- elleboogdysplasie
- kruisbandscheur
- panosteïtis
- Cauda equina syndroom: de meeste gevallen van deze aandoening worden gezien bij Duitse herders, naar alle waarschijnlijkheid is de aandoening gelinkt aan de sterk aflopende rug die tot rasstandaard is verheven
- Wobbler syndroom
- hypertrofische osteodystrofie
- huidallergieën
- huidinfecties
- seborrhoe
- demodecose
- lupus
- vitiligo
- perianaal fistels
- myasthenia gravis (een autoimmune spierziekte)
- maagtorsie
- mega-oesofagus
- verschillende aangeboren hartafwijkingen
- progressieve retina atrofie (PRA)
- cataract
- lensluxatie
- cherry eye
- kankers: hemangiosarcoma, osteosarcoma, lymfosarcoma
- epilepsie
- bloedstollingsstoornissen: von Willebrand, hemofilie A en hemofilie B
- Cushing
- diabetes
- hypothyreoidie
Het is duidelijk dat de Duitse herder geen gezond ras is. Het is dan ook van bijzonder groot belang om een hond bij een goede fokker aan te schaffen.